Սլաք Առաջին

(Նախերգանք)
...Վերադառնում եմ
Սկիզբս նորից
Ու փնտրում եմ ինձ
Քաոսում այս չար.
Ես, որ գալիս եմ՝ Տապանից՝ Նոյից,
Չեմ առել վրաս դեռ տապանաքար,
Դեռ չեմ վերացել
Ճանապարհին գիժ,
Ահեղ դարերի թաւալման մէջ բիրտ,
Վզիս երակներն ուռչել են յաճախ,
Բայց չեն կտրւել սուսերներից խիստ.
Փշրել եմ հազա՜ր ապառաժ ու քար,
Ճանապարհ բացել լեռներում կոպիտ,
Լեռներս իրենք դարձել են տապար
Եւ գլխատել են
Թշնամուն անսիրտ.
Ինձ հետ բերել եմ ժամանակ, անցեալ,
Ինձ հետ բերել եմ
Ե'ւ սիրտ, ե'ւ հոգի,
Բերել եմ ինձ հետ
Միտք ճառագայթեալ
Եւ պողովատեայ զրահներ կամքի.
Ինձ հետ բերել եմ
Ճարտար խօսք, լեզու,
Այբուբեն հարուստ՝
Շնորհ ի վերուստ,
Նաեւ սիրելու զեփիւռներ նազուն,
Որով արցունքս
Հոսել է ներքուստ.
Սրտիս զով լճից թեւել են երգեր՝
Թիթեռներ կապոյտ՝
Կոշմարիս վրայ,
Մատներս փորել են
Ժայռը, որ ժայթքի
Երկրիս կրակը լամպարիս վրայ՝
Հանճարիս վրայ.
Շողն այդ չտանի
Ոչ մի խորթ ճամբայ,
Հուր-ձեռք ու ողով
Արմատւեմ քարին,
Չդառնամ երբեք
Հողին դաւաճան,
Չդառնամ օտար ափերին գերի,
Չգտնեմ օտար ափերում վախճան,
Այլ աւիշ ու նիւթ՝
Հիւթեղ իմ ծառին,
Կեանքս նւիրեմ
կեանքերի հաշւին,
Կամքս թուլանայ...բարեգործելիս,
Բայց նաեւ քերե'մ
Թշնամու կաշին՝
Արեանս գինը
Քաշով փորձելիս...
............................................
............................................
.............................................
............................................